کمال گرایی در نقاشی سبک انتزاعی قرن بیستم

هدف از این پایان نامه برقراری ارتباط بین چالش های فضای هنری ذهن هنرمند و الگوهای فیگوراتیو است به گونه ای دیگر؛ تحقق گستردگی و ژرفای عمیق ذهنی هنرمند بین افکار نامنظم بیننده با زبان عینی تصویر. قانونمندی یک تصویر مستقل جهانی از هر گونه وابستگی به شیء خارجی برجسته ترین دستاورد هنر قرن بیستم است. قبل از قرن بیستم هیچ هنرمندی همچون پابلو پیکاسو در پاریس، واسیلی کاندینسکی در مونیخ و کازیمیر مالویچ در مسکو شروع به از میان برداشتن شکل های مجزا و ایجاد نشانه هایی مستقل در هنر نقاشی نکرده بود. ایده های پُل سزان به طور قطع الهامی برای نسل پیرو شد. مالویچ با اجرای اولین ترکیب بندی سوپره ماتیست (کمالگرایانه) یک جهش افراطی در خلق آثار هنری اش چه در تئوری و چه در نقاشی داشت. کمالگرایی، مدعی برتر بودن شکل ناب است. آرمان های کمالگرایی و ساختار گرایانه روسی به خارج از روسیه بر تمام اروپا پرتو افکند. نیویورک بعدها به عنوان پایتخت هنری دنیا دست یافت، که هنوز بر روی نقشه هنر آوانگارد در دوره اول قرن بیستم مشخص نشده بود. کلید واژه : نقاشی انتزاعی، قانونمندی، نشانه های مستقل، سوپرماتیست، سوپرماتیسم، هنرفاسد، آوانگارد، زیباشناسی، هنر معاصر